Shqiptarë të Kosovës simuluan një sulm me gaz helmues në vitin 1990

23 shkurt 2005

Shkruar nga: Andy Wilcoxson

Slobodan Millosheviç rishqyrtoi Vladislav Jovanoviçin të mërkurën. Gjatë kundër marrjes në pyetje Jovanoviç kishte pohuar se “UÇK-ja ishte këmbësoria e NATO-s”. Prokurori e ka pritur me skepticizëm këtë pretendim. Gjatë rishqyrtimit, Millosheviqi ekspozoi një intervistë në gazetë me Ramush Haradinajn, në të cilën ish-shefi i UÇK-së thotë: “NATO dhe UÇK-ja janë e njëjta ushtri”.

Gjatë gjithë kundër marrjes në pyetje z. Nice akuzoi serbët e Bosnjës për ndjekjen e një politike të spastrimit etnik. Për të hedhur poshtë këtë pretendim, Millosheviçi ekspozoi urdhrat e lëshuar nga Radovan Karaxhiç në gusht 1992. Urdhrat e Karaxhiqit kërkonin mbrojtjen skrupuloze të popullatës civile dhe ata kërkonin që ushtarët e Ushtrisë Serbe të Bosnjës të respektonin Konventat e Gjenevës në çdo kohë.

Riekzaminimi trajtoi gjithashtu Srebrenicën. Ishte pohimi i z. Nice se dëshmitari ishte në dijeni, në korrik të vitit 1995, për atë që supozohej se kishte ndodhur në Srebrenicë. Dëshmitari nga ana e tij mohoi të kishte ide se diçka e keqe kishte ndodhur atje. Për të demonstruar se dëshmitari nuk mund të kishte dijeni, Millosheviqi ekspozoi dokumente të lëshuara nga OKB-ja në korrik 1995 që deklaronin se nuk kishte pasur keqtrajtim fizik të askujt në Srebrenicë. Gjithashtu u ekspozua një memorandum i gushtit 1995 nga Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së që kërkonte që të kryhej një hetim për të përcaktuar se çfarë kishte ndodhur në Srebrenicë.

Tribunali nuk e lejoi Millosheviqin që të përfundojë rimarrjen në pyetje të këtij dëshmitari. Për shkak se e ndërprenë atë para kohe, ai nuk mundi të merrej me të gjitha çështjet që lindën nga kundër marrja në pyetje e z. Nice.

Millosheviçi kundërshtoi me forcë ndërprerjen. Kundërshtimet e tij nuk kishin asnjë pasojë. Tribunali thjesht nuk e lejoj atë të rishqyrtonte plotësisht dëshmitarin e tij.

Pasi Jovanoviç u dërgua në shtëpi, gjykata shprehu pikëpamjen e saj në lidhje me përdorimin e kohës. Gjyqtarët e akuzuan Millosheviqin për shfrytëzim joefikas të kohës së gjykatës. Ata sugjeruan që ai të përdorte Rregullat 89(F) dhe 92 bis të Rregullave për të prezantuar deklaratat e dëshmitarëve pa pasur nevojë të pyeste gojarisht dëshmitarin.

Millosheviqi hodhi poshtë idenë e përdorimit të deklaratave të dëshmitarëve pasi kjo do të fshihte dëshminë e dëshmitarëve nga publiku. Meqenëse Sllobodan Millosheviq është i pafajshëm, është në interesin e tij që publiku të jetë sa më mirë i informuar për gjykimin e tij.

Ndryshe nga prokuroria, dosja e cilës fshihet kryesisht nga publiku për shkak të përdorimit të dëshmitarëve sekretë, seancave të mbyllura dhe deklaratave të shkruara konfidenciale, mbrojtja e Millosheviqit ka qenë e hapur dhe transparente.

Mbrojtja e Millosheviqit ka qenë plotësisht e dukshme për publikun. Nuk ka pasur dëshmitarë të fshehtë të mbrojtjes, askush nuk ka dëshmuar me deklaratë me shkrim, dhe ka pasur vetëm dy seanca të mbyllura që të dyja kanë zgjatur më pak se pesë minuta dhe të dyja kanë pasur për qëllim mbrojtjen e identitetit të shqiptarëve të Kosovës, kundërshtar të UÇK-së.

Dëshmitari tjetër për të dëshmuar ishte Dr. Vukasin Andric, mjek. Dr. Andric, i lindur dhe rritur në Kosovë. Ka punuar si mjek, profesor universitar dhe sekretar i shëndetësisë në Këshillin e Përkohshëm Ekzekutiv Kosovë-Metohi.

Aktakuza kundër Millosheviçit pretendon se autoritetet serbe i pushuan në masë punëtorët mjekësorë shqiptarë nga puna gjatë viteve 1990 dhe 1991.

Dr. Andric, si sekretar i shëndetësisë në krahinë, ka përpiluar statistika lidhur me përkatësinë etnike të personave që punojnë në fushën e shërbimeve shëndetësore në Kosovë. Sipas të dhënave që ai përpiloi, më 31 dhjetor 1998 në fushën e shërbimeve shëndetësore ishin të punësuar 12 599 persona: 5 591 serbë, 5 301 shqiptarë, 455 malazezë, 420 myslimanë, 196 turq, 69 goranë, 318 jugosllavë, 316 romë, 14 shtetas të huaj dhe 219 të tjerë.

Është e qartë se shqiptarët nuk u pushuan nga vendet e tyre të punës në vitin 1990 dhe 1991, nëse në fund të vitit 1998 ishin 5 301 të tillë që punonin në spitalet dhe klinikat e Kosovës.

Ndërsa shqiptarët nuk u pushuan nga puna, një numër prej tyre u larguan nga puna. Dr. Andriq tha se ata ishin nën presion nga secesionistët shqiptarë, për t'u larguar. Ai tha se separatistët donin që ata të linin vendet e punës në institucionet shtetërore në mënyrë që të krijonin institucionet e tyre paralele.

Sipas dëshmisë së tij janë kërcënuar familjet e shqiptarëve që punonin në sistemin shëndetësor shtetëror. Ai e bazoi dëshminë e tij në kontaktet e tij me bashkëpunëtorët shqiptarë.

Dr. Andriq dëshmoi se shqiptarëve nuk u është mohuar trajtimi mjekësor në institucionet shtetërore shëndetësore në Kosovë. Ai tha se 90% e pacientëve të tij ishin shqiptarë dhe se shumë prej tyre nuk kishin mundur të merrnin trajtimin e duhur mjekësor në qendrat mjekësore paralele shqiptare të ngritura nga secesionistët.

Dr. Andriq dha një dëshmi shumë interesante në lidhje me një sulm të supozuar me “gaz helmues” që shqiptarët akuzojnë serbët se e kishin lëshuar kundër tyre në mars të vitit 1990.

Në mars të vitit 1990 disa mijëra adoleshentë shqiptarë u sollën në spitalet dhe klinikat anembanë Kosovës. Andriq tha se ata janë sjellë në qendrat mjekësore në masë me urgjencë të madhe dhe me shumë publicitet.

Shqiptarët pretenduan se serbët i kishin helmuar adoleshentët me gaz teksa ata ishin duke ndjekur mësimin. Sipas njoftimeve të shtypit, midis 4 000 dhe 7 000 adoleshentë shqiptarë etnikë u pranuan në spitalet në Kosovë duke u ankuar për një sëmundje misterioze.

Dr. Andriq tha se vërshimi i papritur i adoleshentëve shqiptarë i detyroi spitalet të lironin pacientët ekzistues, disa prej të cilëve ishin të sëmurë rëndë. Dr. Andric dëshmoi se testet toksikologjike të kryera tek adoleshentët nuk zbuluan asnjë gjurmë të gazit helmues në gjakun apo urinën e tyre.

Dr. Andric, i cili ishte një mjek që trajtonte këta njerëz, vuri në dukje se sëmundja e supozuar u bë më e rëndë kur kamerat televizive ishin përreth. Ai tha se shqiptarët ecnin nëpër korridoret e spitalit kur nuk kishte kamera, por sapo vinte shtypi, ata sëmureshin papritur dhe duhej të ktheheshin në shtrat.

Ishte bindja e Dr Andriçit se këta adoleshentë shqiptarë po shtireshin. Ai e bazoi bindjen e tij në faktin se asnjë nxënës serb, i cili në të njëjtën kohë studionte në të njëjtat shkolla, nuk u sëmur. Kanë qenë ekskluzivisht shqiptarët ata që janë prekur.

Dr. Andriq nuk është i vetmi që beson se shqiptarët po shtireshin. Qeveria jugosllave kreu një hetim për këtë ngjarje. Komisioni qeveritar drejtohej nga mjekë nga Zagrebi dhe Lubjana. Komisioni përcaktoi se nuk kishte gaz helmues dhe se të gjithë adoleshentët shqiptarë shtireshin të sëmurë për qëllime politike.

Dr. Andriq tha se edhe disa mjekë shqiptarë besonin se sëmundja ishte e rreme dhe e dënuan incidentin. Për ta vërtetuar këtë ai renditi emrat e disa mjekëve shqiptarë që e dënuan këtë ngjarje mashtruese. Ai u detyrua t'i jepte emrat e tyre gjykatës në seancë të mbyllur për t'i mbrojtur ata nga reprezaljet e UÇK-së.

Në tetor të vitit 1998, Dr. Andric ishte dëshmitar okular i një rasti tjetër të mashtrimit masiv shqiptar. Më 29 tetor 1998, rreth 25000 civilë shqiptarë u transportuan me kamion në oborrin e një xhamie afër Vushtrrisë. Ata kërkuan të shihnin zonjën Sadako Ogata, e cila në atë kohë ishte komisionere e lartë e OKB-së për refugjatët.

Kjo turmë e shqiptarëve i tha asaj se ata ishin refugjatë dhe se ishin detyruar të largoheshin nga shtëpitë e tyre nga një fushatë e egër e represionit serb. Disa minuta pasi zonja Ogata dhe mediat ndërkombëtare u larguan nga vendi i ngjarjes, u largua edhe kjo turmë e shqiptarëve. Pasi i treguan asaj historinë e tyre, të gjithë thjesht u kthyen në shtëpi.

Dr. Andric, si sekretar i shëndetësisë publike, merrej me agjencitë e ndryshme humanitare që vepronin në Kosovë. Në përgjithësi, ata vepronin brenda rregullave, por disa prej tyre, sipas Andriçit, u morën me aktivitete të liga.

Mjekët pa Kufij u veçuan si një OJQ që nuk u soll siç duhet. Sipas Andriqit, ata mjekë trajtonin vetëm shqiptarët dhe të gjitha etnive të tjera iu refuzua trajtimi. Dr. Andriç theksoi se një sjellje e tillë shkelte betimin e Hipokratit.

Dr. Andriq dëshmoi se UÇK-ja rekrutonte shqiptarë për të punuar për Mjekët pa Kufij. Ai përmendi veçanërisht një rast ku një mjek shqiptar etnik, i cili punonte në një spital shtetëror, refuzoi ftesën e UÇK-së për të lënë punën e tij dhe për të shkuar të punonte për Mjekët pa Kufij. Sipas Andriqit, UÇK-ja e vrau atë mjek shqiptar për refuzimin e kërkesës së tyre.

Dr. Andriq ishte në Kosovë gjatë bombardimeve të NATO-s. Ai dëshmoi se ishte në Prishtinë kur filloi bombardimi. Ai tha se të gjithë, jo vetëm shqiptarët, ikën nga bombat e NATO-s.

Dr. Andric ishte rekrutuar nga qeveria për të mbikëqyrur shpërndarjen e ndihmës humanitare për popullatën e Kosovës gjatë agresionit të NATO-s.

Detyra e Dr. Andriqit ishte t'u jepte ndihmë refugjatëve dhe t'i bindte ata të qëndronin në shtëpitë e tyre nëse mundshin. Shumica e refugjatëve e shpërfillën këshillën e tij dhe gjithsesi u larguan nga Kosova.

Një grup fatkeq i refugjatëve shqiptarë nga Gjakova vendosi të dëgjonte këshillën e tij dhe të kthehej në shtëpitë e tyre. Për t'i ndihmuar ata në kthimin e tyre, Dr. Andriç shkoi të merrte autobusë për t'i transportuar, por ndërsa ai po shkonte për të marrë autobusët, NATO filloi një sulm kundër kolonës së tyre, duke vrarë shumë refugjatë.

Dr. Andriq tha se ai kurrë nuk e ka parë ushtrinë apo policinë të keqtrajtojë popullatën shqiptare. Për ta vërtetuar këtë, Millosheviqi luajti videokasetat e intervistave me refugjatët shqiptarë që po largoheshin nga Kosova. Refugjatët thanë se po iknin për shkak të bombardimeve të NATO-s dhe luftimeve ndërmjet UÇK-së dhe forcave jugosllave.

Videokasetat e luajtura nga Millosheviqi ishin nga një emision lajmesh në gjuhën shqipe që daton nga pjesa e parë e prillit 1999. Refugjatët në videokasetat thanë se askush nuk i kishte keqtrajtuar.

Dr. Andriç tha se NATO bombardonte rregullisht objektiva civile duke përfshirë spitalet, kishat, varrezat, qendrat e refugjatëve dhe shtëpitë private. Një bombë e NATO-s madje vrau vjehrrën e Dr. Andriçit ndërsa ajo ishte në shtëpinë e saj.

Presidenti Millosheviq përmes këtij dëshmitari ekspozoi video dhe fotografi të shumta të shkatërrimit të shkaktuar nga bombardimet e NATO-s në Kosovë. Presidenti Millosheviç pritet të përfundojë të enjten marrjën në pyetje kryesore të Dr. Andriç.

Burimi : http://www.slobodan-milosevic.org/news/smorg022305.htm