Si i eturi hidhte tulla në një përrua nga maja e një muri

Në breg të një përroi kishte një mur të lartë dhe në majë të murit një njeri i mërzitur dhe i etur.

Muri e pengonte të arrinte ujin; ai kishte mall për ujë, si një peshk.

Papritur ai hodhi një tullë në ujë; zhurma e ujit i arriti në vesh si fjalë,

Fjalët e folura nga një mik i shijshëm dhe i butë: zhurma e ujit e dehi si vera.

Për kënaqësinë e dëgjimit të zhurmës së ujit, ky njeri i sprovuar rëndë filloi të nxjerr dhe të hedhë tulla nga ky vend.

Zhurma e ujit dukej sikur thoshte: “Hej! Çfarë përparësie ke duke më hedhur një tullë? »

I eturi iu përgjigj: “O ujë, unë kam dy përparësi; Unë në asnjë mënyrë nuk do të përmbahem.

"Përparësia e parë është se dëgjoj zhurmën e ujit, që për njerëzit e etur është si këndimi i rebekut.

1200 "Kjo zhurmë u bë për mua si tingulli (i borisë) i Israfilit* - nëpërmjet tij iu rikthye jeta atij që kishte vdekur.

"Ose është si zhurma e bubullimës në ditët e pranverës - përmes saj kopshti fiton aq shumë zbukurime;

"Ose si ditët e lëmoshës për një të varfër, ose si lajmi i lirimit të tij për një të burgosur.

"Është si fryma e të Mëshirshmit që, pa gojë, arrin Muhamedin nga Jemeni;

"Ose si parfumi i Ahmedit, të Dërguarit të Zotit, që i vjen mëkatarit gjatë ndërmjetësimit;

"Ose si aroma e Jusufit të bukur e të hirshëm, duke goditur shpirtin e Jakubit të varfër.

"Përparësia tjetër është se me çdo tullë të nxjerr nga ky mur, i afrohem ujit që rrjedhë.

"Meqenëse me zvogëlimin e tullave, muri i lartë bëhet më i ulët sa herë që hiqet një tullë.

"Ulja e murit bëhet mjet për të arritur (ujin); ndarja nga muri është ilaçi që sjell bashkimin (me ujin)."

Nxjerrja e tullave të bashkuara ngushtë është të vendosësh ballin në tokë (suxhud); ky është shkaku i afrimit me Zotin, sepse Ai ka thënë: “Vendose ballin në tokë (suxhud) dhe afroju Zotit 27."

1210 Për sa kohë që ky mur qëndron, është pengesë për të përkulur kokën në lutje (salât).

Është e pamundur të bësh suxhud mbi Ujin e Jetës para se të çlirohesh nga ky trup tokësor.

Sa më i etur të jetë personi në majë të murit, aq më shpejt i nxjerr tullat dhe tufat e barit.

Sa më shumë që dikush e do tingullin e ujit, aq më të mëdha do të jenë grimcat që do të nxjerr nga pengesa.

Ai, me zhurmën e ujit, dehet nga ekstazia, ndërsa i huaji (për dashurinë) dëgjon vetëm zhurmën e “pluk”.

Oh, lum ai që ditët e rinisë së tij i konsideron si një mundësi për t'u kapur dhe shlyen borxhet e tij

Në ditët kur ai ka pushtet, shëndet, forcë të zemrës dhe fuqi,

Dhe ku kjo stinë e rinisë, si një kopsht i gjelbër dhe i freskët, sjell produktet dhe frytet e tij pa llogaritur,

Ndërsa rrjedhin burimet e forcës dhe të dëshirës, ​​me anë të cilave toka e trupit bëhet e gjelbëruar;

Kur është ende si një shtëpi e mirëmbajtur, me çati shumë të lartë, me mure simetrike, pa mbështetëse e shtylla,

1220 Para se të vijnë ditët e pleqërisë dhe të lidhin qafën "me një litar me fibra" 28;

Përpara se toka të bëhet sterile dhe e varfër - kurrë nuk u rritën bimë të mira nga një tokë sterile;

Kur të thahen uji i forcës dhe uji i dëshirës, ​​kur nuk kemi përfitim as nga vetja, as nga të tjerët,

Vetullat ranë si krupier; sytë të lagësht dhe të turbullt;

Fytyra, për shkak të rrudhave, si shpina e hardhucës; të folurit, shija dhe dhëmbët jashtë përdorimit;

Dita e vonë, gomari i çalë dhe rruga e gjatë; dyqani i rrënuar dhe sendet në çrregullim;

Rrënjët e zakoneve të këqija të vendosura fort dhe fuqia për t'i çrrënjosur e zvogëluar.

* Engjëlli i cili shpall Ringjalljen nën tingullin e borisë.

27 Kur'an El-Alak 96, ajeti 19

28 Kur'an El-Massad 111, ajeti 5

Burimi : Muhamed Xhalal od Din Rumi - Mathnawi - Libri II.

Comment l’homme assoiffé jetait des briques dans un cours d’eau du haut d’un mur

Sur la rive d’un ruisseau se trouvait un mur élevé, et en haut du mur un homme triste et assoiffé.

Le mur l’empêchait d’atteindre l’eau ; il languissait après l’eau, comme un poisson.

Tout à coup, il lança une brique dans l’eau ; le bruit de l’eau parvint à son oreille telles des paroles,

Des paroles prononcées par un délicieux et tendre ami : le bruit de l’eau l’enivra comme du vin.

Par plaisir d’entendre le bruit de l’eau, cet homme durement éprouvé se mit à arracher et lancer des briques de cet endroit.

Le bruit de l’eau semblait dire : « Hé ! Quel avantage as-tu à me jeter une brique ? »

L’homme assoiffé répondit : « Ô eau, j’y ai deux avantages ; je ne m’abstiendrai nullement de faire cela.

« Le premier avantage est que j’entends le bruit de l’eau, qui pour les hommes assoiffés est comme le chant du rebec.

1200 « Ce bruit est devenu pour moi comme le son (de la trompette) d’Isrâfîl* — par lui, la vie a été rendue à celui qui était mort ;

« Ou c’est comme le bruit du tonnerre durant les jours de printemps — par lui, le jardin acquiert tant de parures ;

« Ou comme les jours d’aumône pour un pauvre homme, ou comme la nouvelle de sa libération pour un prisonnier.

« C’est comme le souffle du Miséricordieux qui, sans bouche, arrive du Yémen à Mohammad ;

« Ou comme le parfum de Ahmad, l’Apôtre de Dieu, qui vient au pécheur lors de l’intercession ;

« Ou comme l’odeur du beau, du gracieux Joseph, frappant l’âme du pauvre Jacob.

« L’autre avantage est que, avec chaque brique arrachée à ce mur, je me rapproche de l’eau qui court.

« Étant donné que par la diminution des briques, le haut mur devient plus bas chaque fois qu’une brique est enlevée.

« L’abaissement du mur devient un moyen de parvenir (à l’eau) ; la séparation d’avec le mur est le remède apportant l’union (avec l’eau). »

L’arrachement des briques étroitement unies, c’est la prosternation ;

c’est la cause de la proximité avec Dieu, car II a dit : « Prosterne-toi et rapproche-toi de Dieu 27. »

1210 Aussi longtemps que ce mur se dresse c’est un obstacle à ce qu’il courbe la tête dans la prière.

Il est impossible d’accomplir la prosternation sur l’Eau de la Vie avant d’être délivré de ce corps terrestre.

Plus celui qui se trouve en haut du mur est assoiffé, plus rapidement il arrache les briques et les touffes d’herbe.

Plus quelqu’un est amoureux du bruit de l’eau, plus grandes seront les mottes qu’il arrachera à la barrière.

Lui, au bruit de l’eau, est enivré d’extase, tandis que l’étranger (à l’amour) n’entend que le bruit du « plouc ».

Oh, bienheureux celui qui considère les jours de sa jeunesse comme une chance à saisir et qui paie ses dettes

Aux jours où il a le pouvoir, la santé, la force du cœur et la vigueur,

Et où cette saison de la jeunesse, comme un jardin vert et frais, apporte ses produits et ses fruits sans compter,

Alors que les fontaines de la force et du désir coulent, par quoi le sol du corps est rendu verdoyant ;

Quand il est encore comme une maison bien tenue, avec un toit très élevé, les murs symétriques, sans supports ni piliers,

1220 Avant que les jours de la vieillesse n’arrivent et attachent votre cou "avec

une corde de fibres" 28 ;

Avant que le sol ne devienne stérile, et pauvre — jamais de bonnes plantes n’ont poussé d’un sol stérile ;

Quand l’eau de la force et l’eau du désir sont taries, que l’on n’a pas de profit de soi-même ou des autres,

Les sourcils tombés comme une croupière ; les yeux devenus humides et troubles ;

Le visage, à cause des rides, comme le dos d’un lézard ; la parole, le goût et les dents hors d’usage ;

Le jour tardif, l’âne boiteux, et la route longue ; la boutique ruinée et les affaires en désordre ;

Les racines de mauvaises habitudes fermement établies et le pouvoir de les arracher diminué.

* Ange annonçant la Rèsurrection au son de la trompette.

27 Coran Al-Alaq 96 (l'adhérence), verset 19

28 Coran Al-Massad 111, verset 5

Source : Muhammad Djalal od Din Rumi - Mathnawi - Livre II.