Kush e krijon urinë në botë? - Dmitry Orlov - 28 maj 2022

Kush e krijon urinë në botë? 

Nga Dmitry Orlov – Me 29 maj 2022 – Burimi Club Orlov 

Narrativa e fundit e rreme perëndimore, që buron nga një tru i vogël sekret i vendosur, ka shumë të ngjarë, diku në periferi të Virxhinias, është se Putini është përgjegjës për urinë në botë për shkak të luftës në Ukrainë. “Putini bllokon eksportet e grurit nga Ukraina! Uria botërore kërcënon”, thërret titulli mashtrues i gazetave i sajuar nga ekspertët. Mjafton një analizë shumë e thjeshtë e shifrave të disponueshme për të vërtetuar se kjo narrativë është e rreme.

Në vitin 2021, Rusia dhe Ukraina furnizuan tregun botëror me 75% vaj luledielli, 29% elbi, 28% grurë dhe 15% misër. Gati 50 vende varen nga Rusia dhe Ukraina për të paktën 30% të grurit të tyre, duke përfshirë 26 për më shumë se gjysmën. Korrja e drithërav të vitit të kaluar në Ukrainë ishte e një përmase të paprecedentë: 107 milionë tonë, nga të cilat, në shifra të rrumbullakëta, 33 milionë grurë, 40 milionë misër dhe 10 milionë elb, duke tejkaluar të korrat e vitit 2020 me 22% në tonazh dhe 23% në rendiment. Konsumi vjetor i grurit në Ukrainë është vetëm rreth 4 milion ton. Çuditërisht, ukrainasit vendosën të eksportojnë 70 milionë tonë. Është një vendim i detyruar: nuk ka ku të ruhet një sasi e tillë drithëra. 15 tanket magazinimi kryesorë të grurit, të gjithë në pronësi të të huajve, së bashku përbëjnë më pak se 21 milionë tonë. Të gjitha këto tanke janë në pjesët qendrore dhe perëndimore të vendit dhe nuk janë prekur nga operacioni special i Rusisë që po zhvillohet në lindje.

Deri më 1 korrik të këtij viti, Ukraina shpreson të eksportojë maksimum 47 milionë tonë drithëra. A mund të eksportojë më shumë? Jo, ajo nuk mundet. Dhe nuk ka të bëjë me rusët e këqij. Sipas mendimit të respektuar të Shoqatës së Grurit të Ukrainës dhe drejtorit të saj Nikolai Gorbachev, kapaciteti i eksportit të drithërave të porteve të Ukrainës është vetëm 1,2-1,5 milion ton në muaj. Ata mund të thërrisnin të gjitha marinat në botë për të ofruar siguri, ata ende nuk do të ishin në gjendje të transportonin më shumë se 1.5 milion ton në muaj. As hekurudha nuk ofron një alternativë. Rruga përmes Polonisë është e ndërlikuar nga një ndryshim në matësin hekurudhore, ndërsa transporti i drithit në portin lituanez të Klaipeda, tashmë i pashfrytëzuar kryesisht, kalon përmes Bjellorusisë. Natyrisht, Alexander Lukashenko do të ishte i lumtur të lejonte një tranzit të tillë; sapo Perëndimi të heqë të gjitha sanksionet kundër Bjellorusisë dhe ta kompensojë atë për humbjet që ka shkaktuar. Mbetet vetëm transporti rrugor në perëndim, i cili tani përdoret shumë intensivisht, duke arritur… pak më shumë se një milion ton në muajt e fundit.

Me pak fjalë, Ukraina ishte krejtësisht e papërgatitur për të korrat e jashtzakonshme të vitit të kaluar. Burimet që ajo kishte për t'u përgatitur për këtë u shpërdoruan duke përgatitur një operacion ushtarak tmerrësisht të pasuksesshëm kundër provincave të saj lindore dhe jugore ruse. Dhe më pas vendi qëlloi veten në të dyja këmbët duke minuar afrimet në portin e Odessa. Jo vetëm kaq, por ai i minoi ato në mënyrë të paaftë: disa nga minat humbën ankorimin e tyre në një stuhi dhe tani po lëvizin në Detin e Zi, me një që arrin në një rrugë detare pranë Bosforit në Turqi.

A do të thotë kjo se për shkak të vështirësive me eksportet e drithit ukrainas, bota është e dënuar me uri? Oh ju lutem! Edhe nëse Ukraina arrin të eksportojë 11 milionë tonë grurë të mbetur siç kishte planifikuar, ajo nuk do të shpëtojë askënd, pasi do të përfaqësonte vetëm 4% të kërkesës globale. E njëjta gjë vlen edhe për misrin: kërkesa botërore është 200 milionë tonë ndërsa eksportet e Ukrainës janë përgjithësisht rreth 30-35 milionë tonë. Pra, le ta pranojmë, se Ukraina dhe situata rreth saj nuk kanë të bëjnë shumë me kërcënimin e mundshëm të urisë në botë. Por atëherë, cila është marrëdhënia me urinë?

Le të kalojmë tek ata propagandues pro-rusë nga Organizata e Kombeve të Bashkuara për ushqim dhe bujqësi. Sipas ekspertëve të tyre, në shkurt 2022, para fillimit të operacionit rus në Ukrainën lindore, çmimet e produkteve bujqësore arritën një nivel të ri, 2.2% më të larta se kulmi i shkurtit 2011 dhe 21% më të larta se në 2021. Kjo nuk ndodhi fare për shkak të Rusisë, por për shkak të shtypjes së parave e lidhur me pandeminë dhe çmimeve të larta të energjisë, plehrave dhe burimeve të tjera bujqësore. Përveç kësaj, që nga fillimi i veprimit ushtarak në Ukrainë, 23 vende kanë vendosur kufizime të rrepta për eksportet bujqësore. Më e rëndësishmja prej tyre është India, e cila ka ndaluar eksportet e drithërave për shkak të një thatësire të tmerrshme.

E vetmja gjë për të cilën Rusia mund të thuhet se është përgjegjëse është kufizimi i eksporteve të saj të disa plehrave, gjë që e bëri për të mbrojtur furnizimin e fermerëve të saj. Në vitin 2020, Rusia ishte eksportuesi kryesor i plehrave azotike, i dyti i kaliumit dhe i treti i fosforit. Tregut botëror sot i mungon rreth një e katërta e nevojave për plehra dhe nëse ky problem nuk trajtohet, uria është me të vërtetë e pashmangshme për shumë vende. Por edhe në këtë rast Rusia është vetëm pjesërisht përgjegjëse: ishin sanksionet antiruse që shkaktuan çmime shumë të larta për gazin natyror, i cili është lënda e parë kryesore për prodhimin e plehrave azotike.

Si përfundim, disa idiotë kanë vendosur që përdorimi i Covid-19 si një justifikim për të ujitur planetin me monedh të hedhur nga helikopterët, për të shkatërruar tregun evropian të gazit natyror, për të vendosur "sanksione të tmerrshëme" ndaj Rusisë dhe për të fajësuar Rusinë është, në një farë mënyre, një strategji fituese. Epo, ky do të ishte një përkufizim i mirë i marrëzisë, apo jo? Si përfundim, tani ka një mungesë të madhe të miellit të grurit në pjesë të ish-Ukrainës që ende nuk janë çliruar: ajo që është për shitje është importuar nga Turqia! A është ngjitëse kjo marrëzi ?

Kredia: Rhett Butler

Dmitry Orlov 

Libri i Dmitry Orlovit është një nga veprat themeluese të kësaj “disipline” të re që ne e quajmë sot: “kolapsologji”, pra studimi i kolapsit të shoqërive apo qytetërimeve. 

Sapo është ribotuar nga Cultures & Racines. 

Ai sapo ka botuar edhe librin e tij të fundit, The Arktic Fox Cometh. 

Përkthyer nga Hervé, korrigjuar nga Wayan, për Le Saker Francophone