Evropa e përgjumur dhe në një pushim veror, si në vitin 1914... - Alastair Crooke - 5 qershor 2022

Evropa e përgjumur dhe në një pushim veror, si në vitin 1914... 

Nga Alastair Crooke – Me 5 qershor 2022 – Burimi Al Mayadeen 

Ndërsa Perëndimi mendon se kriza e Ukrainës po kthehet në diçka të ngjashme me Luftën e Ftohtë, rrethanat historike dhe materiale thonë diçka krejt tjetër: bota është në prag të një ngjarjeje të shkallës së Luftës së Parë Botërore. 

Narrativa e zakonshme është se Perëndimi ka hyrë në një Luftë të Ftohtë të ngjashme me atë të zhvilluar kundër Bashkimit Sovjetik; dhe se, si me atë luftë të mëparshme, rezultati i saj duhet të jetë riafirmimi kryesor i modelit ekonomik, politik dhe qytetërues amerikan. 

Sidoqoftë, një analogji shumë më e mirë do të ishte të konsideronim një epokë më të hershme që përfundoi jo me triumfin e Luftës së Ftohtë, por me një cunami lufte të nxehtë që tronditi të gjithë botën. Kjo ishte një kohë kur politikëbërësit (dhe tregjet) nuk arritën të vlerësonin rrezikun në rritje që po akumulohej gjatë gjumit të verës që kaloi midis vrasjes së arkidukës Francis-Ferdinand në fund të qershorit 1914 dhe shpërthimit të luftës, pesë javë më vonë. 

Është e vërtetë që atëherë ekzistonte ndjenja se dy aleanca të armatosura rëndë ishin në një kurs të mundshëm përplasjeje. Por kishte pasur episode të luftërave të acarimit më parë, dhe ishte dështimi i këtyre episodeve që të realizoheshin që dha kuptimin se status quo-ja mund dhe do të vazhdonte përgjithmonë. Opinioni në atë kohë u ndikua nga bestselleri i Norman Angell-it i vitit 1909 Iluzioni i Madh, i cili argumentoi se lufta ishte bërë e pamundur sepse tregtia botërore dhe flukset e kapitalit ishin shumë të ndërthurura.

Ajo që nuk u vlerësua plotësisht në atë kohë ishte se Britania kishte parë tinëzisht me zemërim të indinjuar kërcënimin e afërt për perandorinë e saj që vinte nga ambicia në rritje e Gjermanisë për të fituar perandorinë e saj rivale. Britania ishte përgatitur prej disa kohësh për të hequr këtë "chutzpah" gjerman. Lufta e Boers e 1899-1902 kishte për qëllim kryesisht të lejonte Britaninë të fitonte pasurinë financiare të Afrikës së Jugut në mënyrë që të financonte riarmatimin e saj. 

Rrethanat e mesit të vitit 1914 (momenti i Sarajevës) dukeshin aq të favorshme, si për Gjermaninë, e cila dëshironte një perandori, ashtu edhe për Britaninë, e cila besonte se ishte një mundësi për ta shtypur plotësisht. Ashtu si Ukraina tani shihet nga Moska si mentesha e një arkitekture të ndryshme globale, ashtu edhe Uashingtoni e sheh një moçal ukrainas si një mundësi të artë për të realizuar dëshirën e tij për të shtypur aspiratat ruse dhe kineze që tani kërcënojnë të shpërndajnë perandorinë “të bazuar në rregulla” të Amerikës. 

Luftërat ballkanike në fillim të shekullit të 20-të tërhoqën Austro-Hungarinë, një aleate e paqëndrueshme e Gjermanisë, në luftë kundër Rusisë. Ashtu si sot, lufta e Biden-it në Ukrainë ia doli të mbyllte Evropën (të paqëndrueshme) në qëllimin amerikan për të neutralizuar Rusinë. 

Konflikti ukrainas, i cili tani duket se po kulmon me një fitore gjithnjë e më të mundshme ruse, eshte në mënyrë metaforike "momenti i Sarajevës" i sotëm. Ne jemi kapur në mes të iluzionit, ndërsa liderët evropianë të vetëkënaqur vënë bast se Biden do të fitonte me siguri dhe "normaliteti" do të rivendosej. 

Kujtojmë se Britania nisi operacionin e saj të prerjes së kontrolluar të Gjermanisë në fillim të shekullit të njëzetë, duke u përpjekur të çmontojë linjat e saj globale të furnizimit, duke ruajtur të sajat dhe t'i mohojë Gjermanisë aksesin në lidhjet e saj të jashtme. Si pjesë e këtij operacioni, Britania zbatoi një bllokadë detare, e cila pati efektin e paqëllimshëm të kanalizimit të ambicieve të ringjallura gjermane drejt lindjes, nëpër fushën e Evropës dhe përfundimisht në Rusi. 

Të gjithë e dimë se kjo ndërlidhje ngjarjesh arriti kulmin me dy luftëra botërore dhe me shkatërrimin ekonomik të Evropës që pasoi, duke hapur rrugën për shekullin amerikan. 

Si të shpjegohet periudha e dytë bashkëkohore e përgjumjes dhe pamaturisë së elitës politike të Evropës në njëqind vjet? Epo, mjeti i Britanisë për përgatitjen e hapësirës së betejës kundër Gjermanisë në shekullin e kaluar ishte diplomacia e vjetër. Britania ka krijuar një aleancë diplomatike kundër Gjermanisë. Por Shtetet e Bashkuara sollën një mjet të ri për të përgatitur hapësirën e betejës evropiane: përmbysja e tezës së Antonio Gramsci-t se sfera kulturore është arena më produktive e luftës politike. 

Kështu, në vend që kultura të jetë vendi i veprimit revolucionar kundër një elite (sipas Gramscit), platformat sociale amerikane dhe evropiane dhe masmediat, të zhveshura nga rivalët e tyre joperëndimorë, janë bërë pikërisht vendi ku "sistemi", elita, mund të ripohojë veten, duke neutralizuar mundësinë e rezistencës politike përmes dominimit të sferës kulturore: algoritmi i platformave të mëdha dhe demonizimi i Kinës dhe Rusisë nga mediat. 

Këto janë mjetet me të cilat një Evropë kryesisht kundër luftes mund të kthehet kundër Kinës dhe Rusisë, me euro-elitat që i nënshtrohen, në emër të promovimit të vlerave të tyre liberale "universale". 

Ajo që është ndryshe sot është edhe më shqetësuesja. Supozimi fillestar duket se ka qenë se përdorimi i fuqisë financiare dhe tregtare të Shteteve të Bashkuara për të shembur ekonominë e Rusisë, për të frenuar Kinën dhe për të shtrydhur qafën e Evropës për ta vasalizuar ne planin teknologjikë, për sa kohë që Amerika mbetet mbizotëruese, do të ishte në vetvete e mjaftueshme për të permbajtur rrezikun e luftës se nxehtë. 

Por e kundërta po ndodh. Dështimi i turpshëm i luftës së sanksioneve e ka detyruar Biden të hyjë në një vorbull shpërqendrimesh për të mbuluar atë dështim, një dështim që jo vetëm që nuk arriti të rrëzojë Rusinë, por tani rrezikon ta rrëzojë ekonomin evropiane, duke paraqitur kështu një rrezik të madh kolateral për vetë sistemin financiar amerikan. 

Kështu, Biden deklaroi se Shtetet e Bashkuara do të ndërhynin në Tajvan nëse Kina do ta sulmonte atë, duke mbyllur kështu aksin Kinë-Rusi. Në Ukrainë, Shtetet e Bashkuara dhe NATO po i afrohen gjithnjë e më shumë një konfrontimi të drejtpërdrejtë me forcat ushtarake ruse. Sa i përket Ukrainës, CIA ndez një seri zjarresh në periferi të Ukrainës, nga Moldavia në Kazakistan (që rindez tensionet e vjetra). Biden ose po mbyll një sy ndaj përpjekjes së Polonisë për të aneksuar me butesi pretendimet e saj të vjetra territoriale në Ukrainën Perëndimore, ose po bashkëpunon me të (duke kërcënuar kështu të hapë një mori plagësh të vjetra në Evropën Lindore). 

Në Azinë Lindore, Shtetet e Bashkuara kanë ndezur zjarre në Pakistan; ata po përpiqen ta bëjnë atë në Afganistan; dhe me kurdët; dhe më e rëndësishmja, ata po stërviten së bashku me Izraelin për të praktikuar një sulm të përbashkët ushtarak kundër Iranit. 

Evropa po shikon me shqetësim në rritje administraten Biden qe kontribuon që Gjermania të nisë një përpjekje të re për tranzicion, e cila i bën jehonë aspiratave të mëparshme të një "Gjermani të Madhe" dhe i referohet pikërisht kontekstit evropian para Luftes se Parë Botërore, me elitat e saj përsëri duke shenjestruar Rusinë. Një militarizim i plotë i shoqërisë gjermane është, edhe një herë, duke u zhvilluar. Gjermania dhe Shtetet e Bashkuara tashmë po bashkëpunojnë ngushtë për Ukrainën dhe për veprimet e NATO-s kundër Rusisë.

Serioziteti i këtij ndryshimi mund të shihet si shenime te fund faqes ezoterike te një deklarate diplomatike; në fakt, eshte krejt e kundërta. Në deklaratën e përbashkët ruso-kineze të shtatorit 2020, një temë kryesore ishte "e vërteta historike" në lidhje me Luftën e Dytë Botërore. E thënë thjesht, të dy shtetet pretendojnë se, si pjesë e një fushate perëndimore në dukje të padëmshme, faktet historike po falsifikohen sistematikisht (në vende të tilla si Polonia dhe shtetet baltike), shpesh me inkurajimin delikat të SHBA. Narrativa metamorfozohet për të paraqitur Luftën e Dytë Botërore si një luftë ku "familja evropiane" u bashkua për të luftuar Rusinë. 

Objektivi është i qartë. Importi i saj (një Gjermani dominuese e militarizuar) është shpërthyese për Evropën. (A është ky qëllimi dytësor i Uashingtonit?) Ajo që duket kaq e çoroditur është se e gjithë kjo lojë me zjarrin supozohet se do ta ndihmojë Biden të mos deshtoje shumë rëndë në zgjedhjet e nëntorit. 

Nje piromani për të mbështetur një kauzë të humbur? 

Alastair Crooke 

Përkthyer nga Zineb, korrigjuar nga Wayan, për le Saker Francophone